Ερωτήσεις και απαντήσεις με τον Μπέντζαμιν Κρεμ

Πολλές χώρες σήμερα θέλουν να εφαρμόζουν τη δημοκρατία. Πώς θα τους φανεί η ιδέα μιας Ιεραρχίας;

Έχω διαπιστώσει ότι, ιδιαίτερα ανάμεσα στους πολιτικοποιημένους, δημοκρατικά προσανατολισμένους νέους σήμερα, υπάρχει μεγάλη αντίσταση στην ιδέα της Ιεραρχίας. Υπάρχει μεγάλη αντίσταση στην ιδέα των Δασκάλων της Σοφίας, εξαιτίας της λέξης "Ιεραρχία".

Ακόμα και στη λέξη "Δάσκαλος". Αλλά, φυσικά, οι λέξεις αυτές δεν έχουν την έννοια οποιασδήποτε εξουσίας, και η εξουσία είναι εκείνο που οι νέοι σήμερα απεχθάνονται τόσο πολύ. Έρχονται στον κόσμο με τις ιδέες της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφοσύνης. Αυτό είναι το σωστό, αυτό διδάσκει η Ιεραρχία κι αυτό θα διδάξει ο Χριστός.

Αλλά η ιεραρχία, η ιεράρχηση, είναι ένα γεγονός της φύσης. Είναι απόλυτα δυνατόν να πιστεύεις και να δείχνεις έμπρακτα την πίστη σου στην ισότητα, την αδελφοσύνη και την ελευθερία, και ταυτόχρονα ν' αναγνωρίζεις ότι βρίσκεσαι, και εσύ και όλοι οι άλλοι, σε κάποιο σημείο στην κλίμακα της εξέλιξης. Είμαστε όλοι ίσοι κάτω από το Θεό. Αλλά, καθώς συμμετέχουμε σ' ένα μακρύ και κατά τα φαινόμενα ατέρμονο εξελικτικό ταξίδι, βρισκόμαστε όλοι μας σε κάποιο σημείο αυτού του ταξιδιού.

Μερικοί έχουν προχωρήσει πολύ, ενώ άλλοι έχουν ακόμα πολύ δρόμο μπροστά τους. Οι Δάσκαλοι έχουν ολοκληρώσει το ταξίδι. Βρίσκονται στην κορυφή της σκάλας. Στέκονται στην κορυφή και σκύβοντας κάτω απλώνουν το χέρι για να βοηθήσουν τον επόμενο ν' ανέβει. Κι αυτός με τη σειρά του απλώνει το χέρι κάτω για να τραβήξει τον επόμενό του πάνω.

Αυτό συνεχίζεται μέχρι το κάτω μέρος της κλίμακας, ώσπου φτάνουμε στο λιγότερο εξελιγμένο άτομο. Από τα πιο πρωτόγονα μέλη της ανθρωπότητας ώς το Χριστό, και πέρα από Εκείνον, υπάρχει μια ιεράρχηση. Υπάρχουν πάντοτε εκείνοι που είναι πιο εξελιγμένοι, πιο προχωρημένοι: δεν είναι καλύτεροι, είναι απλώς πιο προχωρημένοι στο εξελικτικό μονοπάτι. Εκδηλώνουν μεγαλύτερο μέρος από τις δυνατότητές τους, που είναι θεϊκές.

Ως ψυχές είμαστε όλοι Ένα. Στο επίπεδο της ψυχής δεν υπάρχει στ' αλήθεια ατομική ψυχή. Υπάρχουν μόνο ατομικές απόψεις μιας μεγάλης Υπερψυχής. Καθώς αυτή η ψυχή ενσαρκώνεται, καθώς εμπλέκεται στην ύλη, έχει αρχίσει ένα ταξίδι επιστροφής προς την τελειότητα εκείνη από την οποία προήλθε. Η ψυχή είναι τέλεια. Είναι αντανάκλαση μιας τελειότητας, αντανάκλαση του πνεύματος, της σπίθας του Θεού. Εμείς σ' αυτό το φυσικό επίπεδο είμαστε μια αντανάκλαση της ψυχής μας.

Είμαστε, στην πραγματικότητα, τρισυπόστατα όντα. Καθώς η ψυχή ενσαρκώνεται, καθώς ξεκινάει το εξελικτικό της ταξίδι, θέτει σε κίνηση μια ολόκληρη σειρά από γεγονότα. Αυτά απαρτίζουν τις διαδοχικές ζωές μας μέσ' από τους αιώνες. Αμέτρητες φορές ενσαρκωνόμαστε και επανενσαρκωνόμαστε, σε ομαδικούς σχηματισμούς· και σιγά-σιγά εξελισσόμαστε, σιγά-σιγά εκδηλώνουμε έμπρακτα όλο και περισσότερο την αληθινή μας, ανθρώπινη φύση—που είναι ταυτόχρονα και θεϊκή φύση.

Ώσπου γινόμαστε τέλειοι, όπως και οι Δάσκαλοι είναι τέλειοι. Τότε στεκόμαστε στην κορυφή της σκάλας κι είμαστε ελεύθεροι να προχωρήσουμε στους ανώτερους κόσμους ή, αν θέλουμε, να μείνουμε πίσω και να βοηθήσουμε εκείνον που ανεβαίνει μετά από μας. Αυτό έκαναν οι Δάσκαλοι που έμειναν στη Γη. Είναι μέρος της υπηρεσίας Τους.

Οι ψυχές άρχισαν να ενσαρκώνονται σε διαφορετικές εποχές: οι Δάσκαλοι της Σοφίας βρίσκονται εκεί που βρίσκονται γιατί ξεκίνησαν πριν από μας. Οι προχωρημένες σήμερα μονάδες της ανθρωπότητας είναι εκεί που είναι σε σχέση με τις άλλες επειδή ξεκίνησαν νωρίτερα από εκείνες. Έτσι υπάρχει αναπόφευκτα μια ιεράρχηση, μια ιεραρχία.

Υπάρχει ιεραρχία στο ηλιακό σύστημα. Οι ίδιοι οι πλανήτες βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια εξέλιξης. Ιεραρχία υπάρχει παντού στο σύμπαν. Από μια άποψη, δεν υπάρχει τίποτα που να μην είναι μέρος της ιεραρχίας. Ταυτόχρονα, όμως, δεν υπάρχει ιεραρχία, με την έννοια ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός. Όλα είναι ένα. Η ιεράρχηση παρουσιάζεται μόνο στον κόσμο του εκδηλωμένου. Εκτός εκδήλωσης τα πάντα είναι ένα. Σε σχέση με το σύνολο, το κάθε τι είναι μέρος του συνόλου και ισότιμο μέρος του συνόλου.

Το βελανίδι περιέχει μέσα του όλες τις δυνατότητες του πλήρως αναπτυγμένου δέντρου και κάθε δενδρύλλιο είναι ισότιμο με το μεγάλο δέντρο, αλλά υπάρχουν μεγάλες και μικρές βελανιδιές. Εκείνοι που είναι πιο προχωρημένοι, ακριβώς επειδή είναι πιο προχωρημένοι, έχουν και το δικαίωμα και την ευθύνη να υπηρετήσουν περισσότερο. Έχουν τα εφόδια για να υπηρετήσουν περισσότερο. Αυτό είναι το νόημα της ανάπτυξης.

Όταν θα γίνει αντιληπτό ότι αυτή η Ιεραρχία έχει χαρακτήρα γνήσια πνευματικό, θ' ανακαλύψουμε ότι δεν είναι αδύνατον να οικοδομηθεί μια αληθινά δημοκρατική μορφή πολιτεύματος (σήμερα δεν υπάρχει αληθινή δημοκρατία) που ταυτόχρονα να περιλαμβάνει κι ένα στοιχείο ιεραρχικής σχέσης.

Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιήσουν την ανάγκη για καθοδήγηση στο μονοπάτι της ζωής που οδηγεί στην τελειότητα, κι όταν πάψει να παραβιάζεται η ελεύθερη θέληση του ανθρώπου (που ποτέ δεν παραβιάζεται από την Ιεραρχία), τότε θα δεχτούν μετά χαράς, ως κάτι το φυσιολογικό και το σωστό, ένα βαθμό ιεραρχικής καθοδήγησης, με βάση την πείρα και τα επιτεύγματα πράγμα που σήμερα ίσως να φαίνεται απίθανο.

Τα παραπάνω είναι αποσπάσματα από την εισαγωγή του βιβλίου του Μπέντζαμιν Κρεμ

"Η Επανεμφάνιση του Χριστού και των Δασκάλων της Σοφίας"

www.UrantiaCenter.gr